ben

takdir edilmek için yaşamıyorum.
bu sebeple bir şeyler yapmaya başlarken tereddüt etmiyorum.
ve böylece bir şeyler yaparken içim rahat.
kendi ahlak ve estetik sınırlarımı çiziyorum.
başkalarının doğru ve yanlışlarını her zaman yorumlayabiliyorum.
tüm bunları yaparken gavur veya vatan haini olmaktan korkmuyorum.
bir bayrağa,
bir inanca,
bir millete,
bir dile,
bir ırka,
bir vatana,
bir ideolojiye,
bir siyasi görüşe,
bir dünyayı ele geçirme fikrine,
bağlı kalmadan.
tek olarak
kendim olarak
sıradışı değilse de, sıradandan farklı olarak
yaşayıp ve ölmek için yaşıyorum.

canlıları
bayraklarına,
inançlarına,
milletlerine,
dillerine,
ırklarına,
vatanlarına,
ideolojilerine,
siyasi görüşlerine,
dünyayı ele geçirme fikirlerine,
bakarak sınıflara ayırmıyorum.

sistem ne kadar uğraşsa da acımasız, boşvermiş, paranın adamı olmayacağım.
ben, ben derken bencil (egoist) değil, acizim ama bunu kanıtlamak gibi bir kaygım da yok.

diyebilseydik daha kavgasız bir dünyaya çocuk getirirdik.
aslında sadece ben dememiz de yeterli olabilir.
biz kim amına koyim! biz kim!