düşünce engeli

bildiğiniz üzere bugün dünya engelliler günü. her durumda olduğu gibi bunun için de bir gün belirlemişiz. o gün içerisinde engellileri anadığımızı söylüyor, onlarla empati yapıyor ve sosyal medyada bu günü trend topic yapıyoruz. tüm insanlara bravo diyorum! çok büyük işler başarıyorsunuz. her olguyu bir güne sığdırmak yerine tüm seneye yaysak daha bir anlamlı olmaz mı?  engelli bir bireyin hayatını anlatan bir filmde engelli arkadaşımız diyor ki: "insanların temel problemi biz yokmuşuz gibi davranması" hakikaten öyle değil mi? onları desteklemiyorsak onları görmezden geliyoruz. destekliyorsak da vicdan yaptığımız için, onlara acıdığımız için bunu yapıyoruz. samimi bir şekilde onları destekleyip onların yanında olan muhteşem insanlar zaten engelliler gününün ne kadar mantıksız olduğunu aslında bu yardımın ve desteğin tüm zaman dilimlerinde yapılması gerektiğini biliyor. asıl konu şu ki engelli arkadaşlarımız bu durumda olmayı kendileri seçmedi ve her an bir kaza sonucu bir yetisini kaybedebilecek bizlerin onları farklılık gibi görmesi kabul edilemez.

konuşmaya gelince edebiyat sıçıyoruz, evet bunu yapıyoruz! ama icraate gelince "ay benim ayağıma diken batmasın" diyoruz. bu çelişkiler içinde engellileri anladığımızı söylüyoruz. onları anlayabilmek diye bir şey yok, onlar yok aslında hepimiz biziz, bunu bilerek yaşıyorum.