KURU KALABALIK

Yürüyorum binlerin arasında yapayalnız
Kaldırımları ezercesine basıyorum
Aklımda sen gölgemin üstünde dumanlar
İzmarit kutusuna dönmüş bir kafa

Üstünden binlerce kişi geçer bu kaldırımların
Ama yine de tanırlar bu yüzü

Nedensiz basıyorum artık yüzünüze
Yine de gülüyorsunuz yalnızlığımla alay edercesine