konuşmak zorunlu ihtiyaç değil

hiçbirimiz konuşmak zorunda değiliz. evet bazı konularda sessiz kalabiliriz. hele ki o konuyla ilgili konuşma gücünü kendimizde bulamıyor ve anlatacaklarımızı cümlelere aktarmakta zorluk çekiyorsak zaten susmak en güzelidir. şayet bu durumda konuşmayı seçer ve denersek kazandığımız itibar ve hayranlık yok olabilir ya da azalabilir. siyasetçiler muhabirler -onlar- konuşuyor bir türlü. çünkü onlar işin içindeler yani işin orospusu onlar. zira onlar konuşarak, kendi görüşlerini topluma, bir gruba vesaire kabullendirmek isterler. bunu da ateşli ve etkili konuşarak yaparlar. ama siz bir oyuncu olarak rolünüzün gereği konuşmanız gerektiği halde bunu yapamayıp dublöre yaptırıyorsanız, toplumsal konularda konuşmak istemenizi hoş karşılamam ya da "konuşun kardeşim sonucu zaten benim düşüncelerimi destekler" diyebilirim. toplum tarafından desteklenen ve çokça ifade edilen bir deyiş vardır: "suskunluğum asaletimdendir..." diye başlayıp devam eden bir deyiş. ayrıca bir atasözümüz de bu durumu destekler niteliktedir "söz gümüşse sükut altındır". konuşup rezil olmaktansa susup asaletli olmak şahsen benim tercihim. ayrıca gümüş mü daha değerli yoksa altın mı?